رابطه ی ضخامت شریان کاروتید در زنان مسن و استئوارتریت دست

زمینه و هدف: استئوآرتریت شایع ترین بیماری مفصلی و بزرگ ترین علت ایجاد ناتوانی در میان افراد میانسال و مسن است، که با مکانیسم تخریب پیشرونده ی غضروف مفصلی باعث ایجاد درد مزمن و اختلال عملکرد مفاصل درگیر می شود. هنوز علت اصلی این بیماری به درستی شناخته نشده است. طی چندین مطالعه ی اپیدمیولوژیک در کشور های دیگر ارتباط این بیماری با بیماری های قلبی و عروقی گزارش شده است. هدف ما از این مطالعه بررسی وضعیت ضخامت کاروتید در زنان با استئوآرتریت دست در مقایسه با افراد هم سن ولی بدون استئوآرتریت بود. روش بررسی: در این مطالعه ی توصیفی تحلیلی بر روی 256 نفر از زنان میانسال و مسن مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان حضرت ولیعصر زنجان که با معاینه ی مفاصل دست در دو گروه بیماران مبتلا به استئوآرتریت و گروه بدون استئوآرتریت تقسیم شده بودند، با استفاده از سونوی داپلر شریان کاروتید از نظر میزان و شدت آترواسکلروز و وجود یا نبود پلاک آترواسکلروتیک بررسی شدند. نتایج حاصل شده با استفاده از تست های آماری chi-square و independent t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند یافته ها: در این بررسی 256 زن با میانگین سنی 79/56 سال شرکت کرده بودند. 8/30 درصد از زنان مبتلا به استئوآرتریت و 5/17 درصد از زنان سالم پلاک آترواسکلروتیک شریان کاروتید داشتند، که به لحاظ آماری این تفاوت معنی دار بود (009/0=p، 1/2= or). پس از کنترل سن هنوز وجود استئوآرتریت یک ریسک فاکتور برای پلاک کاروتید محسوب می شد. میانگین ضخامت انتیمای شریان کاروتید در بیماران 975/0 میلی متر و در افراد سالم 910/0 میلی متر بود (0001/0p <). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه همراهی معنی داری میان بیماری استئو آرتریت و بیماری های آترواسکلروتیک نشان داد. پیشنهاد می گردد در مطالعات بعدی بررسی اثر پیشگیری کنندگی دارو های کاهنده ی آترواسکلروز بر پیشرفت استئوآرتریت مورد توجه قرارگیرند.